Tot eind 1896 had Wilhelmina een Engelse gouvernante, Miss Saxton Winter. Deze krachtige persoonlijkheid omschreef haar opvoedende taak als “to train your character, to make a bold and a noble woman out of you, unflinching and strong.” In Wilhelmina's relatief eenzame bestaan was ze een belangrijke persoon. “In de jaren dat we door de ziekte van mijn vader aan Het Loo gekluisterd waren was miss Winter mijn enige gezelschap”. (uit: Eenzaam maar niet alleen). De eigenzinnige Wilhelmina, altijd omringd door volwassenen die bogen als knipmessen, botste ook vaak met de strikte regels van haar gouvernante. Toch bleef deze bij haar leerling tot eind 1896. Miss Saxton Winter maakte nog het bezoek mee dat Wilhelmina in de zomer van 1895 bracht aan de bejaarde Koningin Victoria van Engeland. Toen de Prins van Wales aan Wilhelmina vroeg hoe ze zijn land vond, antwoordde ze : “Wat me hier het meest is bevallen, is dat de Engelsen die ik hier heb leren kennen helemaal niet lijken op mijn gouvernante!”